Racereport in English below

Raceverslag van Dutch Adventure 1, Beast of Ballyhoura

Wouter-Dirk “Wodi”Huitzing

Van de week werd kreeg ik van Ward de vraag wat nu het hele verhaal achter de Beast is van Dutch Adventure 1. Na het succes van DA2 en het weer verder kijken voor mijzelf, had ik er niet aan gedacht dat heel veel mensen nog graag willen weten wat er nu precies bij ons gebeurd is. Hierbij de korte samenvatting:

Twee weken voor de Beast of Ballyhoura krijgen we te horen dat bij Ward een nekhernia is geconstateerd en dat hij de Beast niet mee kan doen. Ondertussen blijkt dat meerdere teams problemen hebben en hierdoor is het lastig om een ervaren adventure racer te vinden die in kan vallen. Uiteindelijk vinden we een invaller in de Portugese ultraloper Telmo. Hij heeft pas 1 adventure race gedaan, maar heeft wel veel ervaring met extreme duur en afstanden.

De Beast begint met een 20km trailrun die we in een lekker tempo ergens rond de 15^de plaats eindigen. Patrick heeft aan het einde van deze etappe opeens enorme pijnscheuten in zijn knie, maar ik weet dat dan nog niet. We wisselen naar kajakken en in een klein uur (9km) komen we aan bij de 3 km stadsoriëntatie.  Als wij hier aankomen zie we de koplopers net terug komen. We starten de oriëntatie nog hardlopend, maar al snel geeft Patrick aan dat zijn knie teveel pijn doet. Patrick neemt een ibuprofen wandelend maken we de oriëntatie af. Terug de kajaks in voor 32 km. Langzaam maar zeker is het eb geweest en begint het weer vloed te worden, ook begint een tegenwind op te zetten. Hierdoor gaat het kajakken steeds langzamer. We weten dat wij de sterkere lopers zijn, maar DA2 is een sterker kajak team. Zoals verwacht komt DA1 op 1/3 van de kajaketappe ons dan ook voorbij. De wind zet nog meer op, er komen hogere golven en het tempo zakt nog meer in. Bij kajakpunt 4 komen we weer even samen met DA2 en krijgen beide teams te horen dat vanwege slecht weer het volgende CP moeten overslaan. We kajakken naar de overkant met DA2 op een lichte voorsprong. Nu moeten we echter nog 6km naar het volgende wisselpunt lopen. Ondertussen is duidelijk dat Patrick echt pijn heeft en hij neemt een 2^de ibuprofen. Het is nog vroeg in de race, maar het tempo is nu al helemaal weg en het lijkt meer op overleven. We overleggen wat de gevolgen zijn als Patrick er mee stopt en halen hem nog over om in ieder geval de korte coasteering aan te kijken. Bij de coasteering komen we DA2 weer tegen die net klaar zijn, hun voorsprong loopt uit, maar ons doel is nu ranked blijven. Al lopend, klauterend en zwemmend doen we de korte coasteering. Telmo blijkt hoogtevrees te hebben en na 10 minuten van wikken en wegen en proberen weigert hij van 6 meter in het water te springen. Dit kost ons 250punten, punten die veel moeite gaan kosten om weer te verdienen. Dit geeft ons een extra teleurstelling. Na de coasteering geeft Patrick aan dat de pijn teveel is, dat hij bang is om iets onherstelbaar kapot te maken en hij stopt ermee. Ik geef hem groot gelijk, maar met nog geen 10 uur in het EK is het wel zuur. Als 3persoons team gaan we unranked door. Dan blijkt ook nog eens mijn gearbag te zijn verwisseld met de klimtas. De organisatie zorgt dat de tassen terug geruild worden, alleen kost dit wel 20 minuten en moet ik zelf de klimtas een kilometer verderop af geven.

Met zijn 3en fietsen wij de nacht in, de fietsetappe is makkelijk maar wel lang geworden doordat de 2^de coasteering uit de race is gehaald. Tevens besluiten wij een oriëntatieloop bij nacht over te slaan, omdat deze te weinig punten oplevert. Wel besluiten wij de extra fietspunten op te pakken, omdat door het uitvallen van de coasteering en de oriëntatieloop we nog voor op schema liggen. In 2 uur en een kwartier pakken wij 3 extra CP’s die ons 200punten opleveren, in onze ogen een goede deal (echter minder dan 1 sprong van 6 meter in het water). Bij de abseil zijn nog maar 3 abseilpunten aanwezig en moeten wij 15 minuten wachten (deze kregen we later als wachttijd toe gekend). Ook hier kregen we 250punten aftrek, omdat we maar met 3 mensen abseilen. De rest van de etappe is redelijk simpel en met zonsopgang bevinden wij ons op de bike en hike. Navigatie technisch niet moeilijk, maar geen plezierige bezigheid. Op het moment dat wij boven op de pas staan zien wij al het eerste team dat de trekking doet onze kant opkomen (waarschijnlijk Adidas Terrex), hier kruizen namelijk beide etappes. Om 8.45 rijden wij het wisselput binnen en lopen wij nog 45minuten voor op ons schema. We zijn nu meer dat 24 uur aan het racen en hebben een monstertrekking voor de boeg. We wisselen sokken en schoenen, pakken de verplichte spullen, eten goed en na een goed half uur gaan we rennend richting het eerste trekking CP. De sfeer is goed en met een lekker tempo leggen we rennend de eerste 6 kilometer asfalt af. Dan ligt het eerste CP boven op een berg achter een boerderij. Telmo geeft aan dat hij Renate wel kan slepen en recht omhoog stormen wij op het CP (CP22) af. Na het CP zien we 2 teams voor ons en na kort overleg is ons doel om die teams bij te halen voor het volgende CP. Iedereen lijkt goed gemotiveerd en nu gaan we echt de Ierse bergen in. Langzaam maar zeker komen we dichterbij, maar dan begint het te regenen. Snel de regenpakken aan, want het lijkt een grote bui te zijn en zo lopen we de volgende kilometers in de regen met de wind in de rug. Richting het CP (CP 23) houdt de regen op en zijn we niet alleen op de twee teams voor ons in gelopen, maar ook nog op twee andere teams die daarvoor liepen. Met vijf teams gaan we richting CP 24. Dan zakt langzaam ons tempo in en raken we de aansluiting kwijt. Bij CP 24 hebben we een misverstand als Renate en Telmo aan de andere kant van een meertje staan, terwijl ik naast het CP sta. We knippen CP 24 en overleggen wat de beste route is, de andere teams nemen allemaal een andere route. We kiezen een route en gaan op pad. Dan geeft Telmo opeens aan dat hij het zwaar heeft en hij gaat zitten. Hij staat weer op en gaat weer zitten. Dan geeft Telmo aan dat het voor hem genoeg is. Hij ziet het nut niet meer. Als we een team inhalen dan is het voor niks, want we zijn toch unranked, hij is moe, hij is er klaar mee. Zo eindigt na ongeveer 29 uur de Beast of Ballyhoura voor ons midden in de eerste trekking. Echter daarmee is het nog niet klaar. Want we moesten nog terug, de kortste weg is zo’n 10 kilometer terug naar het wisselpunt. Nu het hoge woord eruit is, is de motivatie weg. We slenteren terug in 3,5 uur en aan het eind van de middag lopen wij het WP binnen. Ik informeer nog of Renate samen door wil, maar zij is gesloopt en gedemotiveerd en wil nu liever rusten en zich gaan richten op Paraguay. En zo eindigt voor DA1 de BEAST of Ballyhoura.

—- ENGLISH —-

Defeated by the Beast!

Racereport Dutch Adventure 1, Beast of Ballyhoura
Wouter-Dirk “Wodi”Huitzing

Two weeks before the Beast we hear that Ward has a neck hernia and can’t race with us. Unfortunately more teams are in need of a replacement and we can’t find an experienced adventure racer. Fortunately we find Telmo, an experienced ultrarunner who also participates in Ironman’s.

We finish the first 20km trailrun around 15th place, however at the end of the trailrun Patrick feels a sudden pain in his knee. We start the 9km kajak and at the transition meet the raceleaders who have just finished the short (3km) city orienteering. Than we notice how bad Patrick’s knee hurts. He takes a painkiller and we do the orienteering while walking instead of running. At the next kayak stage (32 km) we are short coursed due to bad weather. We finish on a beach and have to walk 6km to the TA. Patrick can’t run, he takes a 2^nd painkiller and we walk to the TA. We convince him to do the coasteering, but after the coasteering we quits the race as he can hardly stand on his leg. We race on unranked and have a great bike ride. The next morning we start the big trekking with a positive feeling. However after several hours of wet feet and rain Telmo decides it’s enough, he doesn’t see a good reason to go on, and the race is over for Dutch Adventure 1. I check with Renate if she wants to go on as a 2person team, but she is demotivated and done as well. And so after 30 hours the Beast has defeated us.

2,653 totaal aantal vertoningen, 1 aantal vertoningen vandaag

by

Reacties:

Reacties