Goldrush (november, 2016) – verslag Jeroen

ward
3 december 2016
No comments

The Goldrush Survivalrace 2016

Zo’n 8 jaar geleden was mijn eerste kennismaking met The Goldrush. In dat jaar heb ik een trauma opgelopen: nadat ik op maximaal tempo had gefietst om mijn achtervolgers af te schudden kwam ik met hartslag 180 aan bij een IQ opdracht. Dat bleek een Sudoku te zijn. Terwijl het op dat moment begon te sneeuwen zat ik vloekend die Sudoku te maken terwijl de één na de ander mij voorbij reed (en dus deze opdracht oversloeg). Ik besloot toen nooit meer mee te doen. Tot dit jaar. Andre Gorter beloofde me dat er minder IQ opdrachten waren en daarbij wilden wij de Dutch Adventure Race Series voor de Mix-klasse veilig stellen. Eén probleem: mijn maatje Maartje van Spijker had al een lange tijd gezondheidsproblemen. Waar haal ik nu zo snel iemand vandaan? Gelukkig wilde Eva de Vos heel graag invallen. Wel spannend aangezien we nog nooit samen geracet hadden, sterker nog: we kenden elkaar amper.

Samen reden we op de vrijdagavond al richting het verre Nijverdal. Nadat we wat gegeten hadden kwamen we op de racebase, in de gezellige bar, het voltallige PBN team tegen (zo’n 4 teams). Na gezellig te hebben zitten buurten met een heerlijk herfstbokje gingen we rond elf uur tukken.

Stipt om 8:30 uur melden we de volgende morgen onszelf aan en maakten we ons gereed voor de briefing.

Na de briefing begonnen we met de Triatloog:

We moesten verplicht 6 CP’s halen bij een stukje kanoën, rennen met ballast en mountainbiken.

Voordat we echt begonnen met de Triatloog moesten we eerst een rondje om de atletiekbaan. Dus meteen in de maximale hartslag om zo snel mogelijk bij de beperkte aantal peddels te zijn. Helaas moesten we als team aankomen. Ik dacht slim te zijn om juist snel bij de peddels te zijn zodat Eva het op haar eigen tempo kon doen, helaas dus. Net nadat de peddels weg waren kwam Eva aan. Dus wij begonnen met het lopen met een ballast. Ballast was een jerrycan met water. Na een blokje gelopen te hebben kwamen de eerste kanoërs weer terug dus konden we de peddels overnemen. Op de heenweg naar de kano’s zag ik onze directe “concurrenten”: Team Puur sterk mix. Dit team stond op dat moment 3^de in de competitie en kon nog steeds aanspraak maken op de titel. We lagen dus iets voor qua afstand en tijd. Het was een klein stukje peddelen maar ondanks dat hadden we weer 3 teams ingehaald. Het 3^de onderdeel van de Triatloog was een stukje mountainbiken. Nadat we ook dit onderdeel hadden gedaan begon het IQ gedeelte.

Etappe 1: Mountainbiken

Het 1^ste gedeelte was een blinde oleaat gevolgd door een bolletje-pijltje-route. Altijd erg oppassen met dit soort Special Tasks omdat de kans op fouten behoorlijk groot is. Bij het 6^de vakje ging het blijkbaar niet goed. Ik zat te wachten op de bocht naar links maar naar mijn idee kwam hij maar niet… Door stom toeval kwamen we precies uit bij de CP die we moesten hebben… Dat is even mazzel hebben! Zo waren we ineens bij vakje 14. Nadat we dit onderdeel hadden afgerond moesten we een kompaskoers volgen naar de volgende blinde oleaat. Door de haast van de Triatloog had Eva zichzelf niet de kans gegeven om extra kleding uit de kledingtas te pakken… Of ik gaf haar die tijd niet… Kan natuurlijk ook… Maar feit was dat ze steeds koudere handen kreeg. Ik had net de dag ervoor 2 paar nieuwe handschoenen bij de Decathlon gekocht en die deden hun werk goed. Mijn reserve paar had ik gelukkig in mijn rugzak. Dus snel de handschoenen gepakt en meteen was Eva weer wat opgewarmd.

Etappe 2: Running

Voordat we gingen rennen konden we nog eerst een touwhindernis doen. Dat was overigens geen easy one. Overpakken van touwtjes, daarna enteren en eindigen met een apenhang. Toen ik 2 jaar geleden nog aan survivalruns deed lachte ik erom… Nu voelde ik meteen mijn Nivea handjes. Ik moest zelfs de apenhang afronden d.m.v. de Catcrawl…

Vervolgens moesten we boogschieten. Helaas schoten we mis en moesten naar een CP rennen. Maar dit punt zouden we pas pakken tijdens de loopetappe van 14 km.

Ik dacht dat we een redelijk tempo hadden maar die gedachte liet ik meteen varen toen er 2 groene herten ons inhaalden. Het was team Wilgenweard. Ze hadden zelfs al de Run/Step etappe afgerond. Ik vermoed dat ze toen al bijna 1 uur op ons voorliepen. Maar we hoeven niet te winnen van deze mannen. We moeten minimaal 70 punten binnen slepen voor de DARS om de winst te pakken. Rocks Lizards en Team Puur Sterk Mix konden dit voorkomen. Maar we hadden ze nog niet gezien. Dat voelde goed. Eva kreeg steeds meer last van haar longen… Het leek op een heftige verkoudheid. Door haar rugzak over te nemen probeerde ik haar te ontlasten. Dit scheelde zeker. Na 1,5 uur waren we weer terug.

Etappe 3: Step/run

Deze etappe bestond uit kompas koersen. Via de verschillende koersen kwam je bij de CP’s. Ik begon nu toch wel mijn beentjes te voelen en vooral mijn heup. Dat is lang geleden… zou dat komen door die touwhindernissen??? Eva nam het oriënteren over zodat ik me kon concentreren op het lopen… euh strompelen.

Na zo’n 45 min waren we weer terug en begon het tactisch nadenken. Tot nu toe hadden we alle punten. De volgende etappe was een klokkenroute en zou 40 minuten duren. Alle andere richttijden waren erg strak dus deze zal dat ook wel zijn. We begonnen te rekenen wat we allemaal nog moesten doen en we besloten deze etappe over te slaan. Zeker ook omdat de kans op fouten groter is. Zeker met tijdsdruk. Dus eigenlijk in 1 streep naar het volgende WP. Achteraf gezien was dit echt de juiste keuze want de tijdsdruk zou vanaf nu ons blijven achtervolgen.

Etappe 5: Urban run.

Voordat we aan deze etappe begonnen mochten we weer de touwen in. Dit keer een behoorlijke lange apenhang met overpakken erbij… wat een reality check was dit weer.

Na deze martelgang renden we naar het centrum van Rijssen. Daar aangekomen moesten we in de drukke winkelstraat in een paal klimmen terwijl het winkelend publiek verbazend zaten te kijken. Ff jezelf kwaad maken, dan die paal in en bovenaan op de toeter slaan, yes gelukt! Nadat ik wat pizza puntjes naar binnen had gewerkt moesten we ook nog een boomstammetje doormidden hakken en met beiden stukken moesten we weer de 2,5 km terugrennen naar de fietsen.

Etappe 6:

Ik ging ervanuit dat we tot 18:00 uur de tijd hadden. Dat zou betekenen dat we nog 45 min. overhadden. Maar Eva vertelde me dat het 17:45 uur was… damn… dan wordt het nog een uitdaging om op tijd terug te zijn. We pakten snel onze spullen, gooide onze verlichting aan omdat het ondertussen alweer echt donker was. De gehele dag was het al behoorlijk mistig en nu nog meer en zeker met je verlichting is het zicht nog minder.

Via de hoofdweg reden we meteen richting Nijverdal. We waren niet de enige die dit plan hadden gevat. Steeds kwamen er van links en rechts steeds meer fietsers bij en na zo’n 10 min. was er een lang lint van bewegende lampjes. Deze teams wisten duidelijk de weg hier want zonder op de kaart te kijken reden ze feilloos door de kleine straatjes. Op een gegeven moment reden we naar een grasveld… O wat is hier te doen? Ah, toch nog een CP. Nou dat was een meevaller.

Ik wist op dat moment echt niet meer waar ik was omdat ik niet meer op de kaart keek. Behalve op de klok van Eva. Tijd: 17:30 uur. Nog 15 minuten te gaan. Het voelde dat we in de buurt waren maar kon het ook helemaal mis hebben. Ik zag weer een paar teams vertrekken waarvan ik vermoedde dat ze de weg kenden. En dat bleek want binnen 10 minuten waren we op de racebase.

Daar wachtte nog een eind hindernis: zon 50 meter apenhang over de rivier de Regge. Gelukkig kon ik deze hoog en droog oversteken om vervolgens vol adrenaline de finishlijn over te sprinten.

Na de finish waren we vooral trots op hoe we geracet hadden. Even een lekkere warme douche een goed bord pasta, dat doet een mens goed zeg. Beneden in de “kroeg” begon de prijsuitreiking. Het werd nog spannend. De zenuwen gieren dan toch wel door je lijf. Op plaats 3 was Team Puur Sterk Mix. Zijn wij dan 2^de? Want dit team was het enige team die we soms zagen. Was het een ander team die heel tactisch had geracet? Was het een local?

Op plaats 2: Team: Fred en Ed… …………… Nu begon de twijfel echt toe te slaan… Waren we dan 4^de geworden? Maar ik zag ineens de blik van Andre Gorter onze kant op kijken en daar kwam het verlossende woord: Team Dutch Adventure Mix 1^ste!!

Ondanks dat dit niet het doel was voelde dit echt wel te gek. Zeker ook voor Eva na haar ervaring met Raid the North waarbij ze drie kwartier na de deadline binnenkwam in het pikkedonker. En mooi voor de DARS want van de 4 races die we hebben gedaan hebben we ze alle 4 gewonnen. Net als vorig jaar de maximale punten van 400 punten. En dat terwijl Eva en ik elkaar nog niet echt kende ging de samenwerking goed en soepel. Zoals afgesproken zou Eva The Brains zijn en dat heeft ze voortreffelijk gedaan. En net als Maartje heeft ze een ijzeren mentaliteit… AR Nederland wordt steeds groter en sterker. De topteams lagen zeer dicht bij elkaar.

Organisatie van The Goldrush: Bedankt voor de organisatie, energie en enthousiasme!!